My name is Lauren. I am a quarter of a century old and have two younger brothers. I have enjoyed studying Language and Literature in Leuven, Belgium. I was lucky and was allowed to study in Madrid for six months, a city that I still like to visit now. After my graduation I did two seasons in the French Alps. By far the nicest thing I love to do is snowboarding in deep, fresh, fluffy powder snow.
Hoe was jouw eerste kennismaking met Ryce Travel?
Het sneeuwde voor de eerste keer dat jaar. Ik had mijn bus gemist en was dus een beetje zenuwachtig omdat ik een halve dag later dan afgesproken zou aankomen in Avoriaz, het dorp waar we samen op seizoen zouden zitten. Maar toen kwamen Ferda en Peter me opwachten met hun snowboard en wist ik dat het goed zat. In de dagen en weken daarop leerde ik Ryce Travel kennen. En ik was meteen verkocht. Kirgizië? Kazachstan? Georgië? Door hun verhalen leek het bijna alsof ik er zelf al geweest was. En ik kon niet wachten om het met eigen ogen te zien.
Wat vind je van de visie/missie van Ryce Travel?
Nobel. Moedig. Straf. Stoer ook. Aanlokkelijk. Ondernemend. Avontuurlijk.
Wat doe je in het dagelijkse leven?
In het dagelijkse leven ben ik strateeg bij Absoluut, een (eerder) klein communicatiebureau aan de Vaart dat creatieve antwoorden zoekt op de communicatieproblemen van nobele klanten (publieke diensten en goede doelen enzo). Ik woon in Leuven met vijf vrienden en een lief. In de week ga ik klimmen en naar de Russische les en in het weekend het liefst kamperen. In de winter drink ik thee en lees ik boeken. In de zomer ook, maar dan liefst buiten.
Wat heb je gedaan als vrijwilliger?
Vorige zomer vertoefde ik twee maanden in Kirgizië en Kazachstan. Ik hielp met de op- en uitbouw van een nieuwe Ryce Travel “Hub” in Karakol, waar de verhuur (in de zomer kampeermateriaal en mountainbikes, in de winter skimateriaal) en op termijn ook een bar/ontmoetingsplek zitten. Het grootste deel van de tijd mocht ik in de bergen zijn en helpen in ons basecamp – het Ayu Tor Ryce camp. Daar was ik zo’n beetje de schakel tussen de locals en de reizigers. We ontvingen de mensen, organiseerden hun verblijf, gaven advies bij het uitstippelen van hun tocht, en begeleidden groepen. Weer thuis help ik af en toe met schrijven voor de website. En ik mocht ook mee op studiereis naar Georgië en Cappadocië – de nieuwe Ryce bestemmingen van 2019.
Hoe heb je het vrijwilligerswerk ervaren?
Hoe ik het ervaren heb? Genoten heb ik, met volle teugen. Het kamp in de Karakol vallei is een klein paradijsje.
During my summer in Kyrgyzstan I got to know the country (watch out, I am not an expert yet). I have been able to form a picture of what is possible, how things work there, and even picked up a bit of Russian and the numerals in Kyrgyz (Kyrgyz is a very difficult language). I have also made great progress in communicating without words (it is not always easy to speak when you do not speak a common language). I also discovered that we Westerners can no longer wait – they are the best waiters in Central Asia. There is little planning, or none at all. The bicycle mechanic comes when he comes, we will mow the grass when we have a grass machine, and the terrace, yes, we will start tomorrow. Or the day after. Or maybe next week. But that is actually not so bad at all. In Kyrgyzstan there is a different view of time. It takes some time getting used to it, though.
Wat zijn de mogelijkheden voor toerisme in Kirgizië volgens jou?
De mogelijkheden zijn eindeloos. De bergen! De valleien! De meren! De mentaliteit! Het eten! Freeriden! Tourskiën! Bergen beklimmen!
Welk moment is je het meest bijgebleven tijdens je verblijf?
Dat is moeilijk kiezen. Ik ga voor onze twee Kirgizische vrienden, Ilya en Amantur, kok en houthakker van het kamp. Omdat ik het bijzonder vond dat we vrienden geworden zijn zonder eenzelfde taal te spreken.
Welke droom jaag jij zelf na?
Ik zou graag nog eens in de bergen willen wonen.
